Waarom niks doen zo belangrijk is voor je mentale rust (en hoe je het leert)
Niks doen is niet lui, maar een krachtig moment van herstel en verwerking. Ontdek waarom je geen schuldgevoel hoeft te hebben als je gewoon even bent in plaats van doet.
Het is zeven uur.
Zeven uur ’s avonds. En ik ben op mijn favoriete plekje in de tuin: in de hangmat. Net op zo’n manier dat de laatste zonnestralen nog mijn gezicht strelen. De wereld draait door, maar ik … ik doe even helemaal niets.
Luieren.
Een woord dat bij velen meteen een schuldgevoel triggert. Want niks doen – dat is voor de luilakken, de uitstellers, de mensen zonder discipline… toch?
Zo ben ik niet opgevoed. In mijn familie kenden we geen luiwammesen. Handen uit de mouwen, nuttig zijn, aanpakken. Ik hoor het mijn ouders nog zeggen: “Er is altijd wel iets te doen”. En dat stemmetje… dat heeft lang in mijn hoofd gewoond.
Tot ik ontdekte wat luieren eigenlijk écht is.
Want niks doen – dat is allesbehalve nutteloos. Sterker nog: het is noodzakelijk. Even niks doen is even terugkeren naar jezelf. Je hoofd uitzetten, je lichaam voelen, landen in het moment.
Je gedachten mogen afdwalen. Je lijf mag uitrusten. Je zenuwstelsel kalmeert. Je verwerkt, je integreert, je ademt.
Maar echt niks doen betekent ook écht niks doen. Dus geen telefoon, geen boek, geen podcast of muziek. Alleen jij, je ademhaling en je omgeving.
Liggend in mijn hangmat kijk ik naar de was die wappert aan de lijn.
Ik hoor de vogels fluiten, zie hoe groen het gras is en ruik de heerlijke geur van de bloeiende jasmijn. En ik voel … rust. Echte rust. Geen afleiding, geen input. Alleen zijn. En dat blijkt dus niet leeg, maar juist vol. Vol leven.
Niks doen is helend.
In een wereld waarin we continue aan staan, is uit staan het meest rebelse én liefdevolle wat je kunt doen voor jezelf. Het is de tegenhanger van stress, het voedt je zenuwstelsel en het geeft ruimte voor nieuwe inzichten.
En weet je? Inmiddels hoor ik dat stemmetje van vroeger nauwelijks nog. Ik weet dat niks doen geen tijdverspilling is, maar een investering in mijn welzijn.
Dus mijn vraag aan jou is:
Kun jij het ook? Niks doen? Eerlijk even zijn? Of hoor jij nog dat oude stemmetje in je hoofd fluisteren dat je “iets moet doen”?
Laat dit blog dan jouw uitnodiging zijn. Om jezelf toestemming te geven. Om even niet te moeten. Want jij bent het waard – ook als je niets doet.
Wil jij leren vertragen zonder schuldgevoel? In mijn sessies nodig ik je uit om weer écht te landen in jezelf. Kijk rustig eens rond op mijn website of stuur me een berichtje. Je hoeft het niet alleen te doen.
