Stop met je best doen - begin met leven
We doen vaak ons uiterste best om beter te worden, meer te bereiken of iets te bewijzen. Maar wat als juist het tegenovergestelde nodig is? Ontdek in deze blog waarom stoppen met je best doen soms de sleutel is naar echt leven – en hoe je adem je daarbij de weg wijst.
De adem vertelt wat woorden niet zeggen
Wanneer iemand voor het eerst bij mij komt voor een ademsessie, begin ik altijd met een anamnese: een rustig gesprek waarin we samen onderzoeken wat er speelt in iemands leven. Toch vertelt het adempatroon vaak méér dan woorden kunnen zeggen. Het laat zien wat niet uitgesproken wordt – omdat het nog onbewust is, of nog geen woorden kent.
Tijdens de eerste sessie met een nieuwe cliënt viel het me op dat hij zijn adem inhield. Zijn adem was oppervlakkig, alsof hij zichzelf onbewust tegenhield om volledig te leven. Na afloop vroeg ik hem daarom: “Is er een reden waarom je jezelf niet toestaat volledig in het leven te staan?”
Hij keek me aan en zei dat hij dit wel herkende en vervolgens: “Ik ga eraan werken.”
En precies dat antwoord raakte me. Want daarin ligt een herkenbare valkuil: we denken vaak dat we moeten werken aan onszelf – nóg beter ons best doen om te groeien, te helen of te bewijzen dat we ertoe doen.
De spanning van altijd je best doen
Altijd je best doen klinkt positief, maar in het lichaam betekent het vaak iets anders. Het creëert een subtiele, aanhoudende spanning – alsof je voortdurend iets moet volhouden, verbeteren of controleren.
Die spanning voel je niet alleen in je ademhaling, maar in je hele systeem:
- je schouders staan iets hoger
- je kaken zijn gespannen
- je adem zit hoog in je borst
- je bent altijd nét een beetje ‘aan’.
Zo blijf je – zonder het te beseffen – voortdurend aan het werk. Je zenuwstelsel blijft alert, je lichaam in een lichte staat van paraatheid. En dat zorgt voor weerstand: tegen ontspanning, tegen overgave, tegen het leven zelf.
Maar weerstand kun je niet doorbreken met nóg meer weerstand. Je kunt het niet oplossen door harder te werken, meer te analyseren of te forceren.
Weerstand vraagt om iets anders: zachtheid.
Zachtheid opent wat spanning sluit. Waar controle verkrampt, laat zachtheid los. En precies dáár begint de adem weer te stromen.
Je bestaansrecht hoef je niet te verdienen
Je bestaansrecht is geen prestatie. Het is er – simpelweg omdat jij er bent. Je hoeft niets te bewijzen, niets toe te voegen, niets af te leren.
Het leven vraagt niet van je om harder te werken.
Het vraagt van je om te leven.
Om te ademen, te voelen, te luisteren naar wat in jou leeft.
Om aanwezig te zijn, ook als dat spannend is.
Een andere manier van groeien
Echte groei ontstaat niet vanuit controle, maar vanuit overgave. En dat begint met jezelf één eerlijke vraag te stellen: Ben ik bereid om me open te stellen, te kijken en te voelen wat in mij leeft?
Komt er een volmondig ja?
Vertrouw er dan op dat het zich laat zien.
Je hoeft niets te forceren. Je hoeft alleen maar te ademen, te luisteren en te laten ontvouwen wat in jou geleefd wil worden.
Wat ademwerk je kan brengen
Door bewust met je adem te werken:
- krijg je inzicht in je patronen en overtuigingen
- ervaar je meer rust en verbinding met jezelf
- leer je loslaten wat niet meer van jou is
- en voel je opnieuw de vrijheid om volledig te leven
Adem is een veilige gids.
Hij brengt je precies daar waar iets gezien wil worden. En als je dat toelaat, ontstaat er vanzelf ruimte – ruimte om te léven in plaats van te overleven.
Vertrouwen, veiligheid en tijd
Deze weg vraagt niet om prestatie, maar om:
- geduld en tijd
- vertrouwen en veiligheid
De laatste twee kan ik je bieden; de eerste twee mag jij jezelf gunnen.
Ik ben nieuwsgierig naar wie jij in werkelijkheid bent. Jij ook?
Dan nodig ik je uit om samen op ademreis te gaan. Om te ontdekken wie jij bent als je stopt met je best doen – en gewoon bént.
